Jak wypisać zaproszenia na ślub?

Para Młoda, przed oficjalnymi uroczystościami ślubnymi, staje przed nie lada wyzwaniem. Jest nim stworzenie eleganckich, estetycznych i przede wszystkim poprawnych kart z zaproszeniami dla gości. Podczas ich wypełniania nie trudno o błąd, który może wpłynąć na odbiór papeterii ślubnej. Podpowiadamy, na które kwestie w szczególności należy zwrócić uwagę.

Dlaczego przekazywanie gościom papeterii ślubnej jest ważne?

Zapraszanie gości na ślub jest ważnym aspektem grzecznościowym, kultywowanym w wielu kręgach kulturowych. W Polsce zaproszenia wręcza się najczęściej kilka miesięcy przed uroczystością zaślubin. Nie powinniśmy decydować się na podarowanie kartki z zaproszeniem zbyt późno. Goście muszą mieć wystarczająco dużo czasu, aby rozplanować sobie czas i przygotować się do święta. Nieodzownym elementem zapraszania jest przekazywanie kopert z zaproszeniem na ślub. Para Młoda zaprasza gości wizytując ich bezpośrednio w domu bądź ustalając spotkanie w innym miejscu. Przekazywanie zaproszeń jest ważnym elementem kurtuazyjnym, dlatego powinno mieć ono wyjątkowy wydźwięk. Papeteria ślubna nie może posiadać błędów, które – w najgorszym wypadku – mogłyby urazić osoby zaproszone na uroczystość ślubną. Jeśli nie jesteśmy w stanie doręczyć zaproszenia własnoręcznie (np. dana osoba mieszka za granicą), kartkę możemy nadać pocztą. Wysyłanie kartki do osób mieszkających niedaleko może zostać uznane za nietakt.

W jakiej formie przygotować zaproszenie na ślub?

Para Młoda do wyboru ma trzy najczęściej wybierane formy tworzenia kart. Coraz częściej korzysta się z pełni zadrukowanych zaproszeń, bez konieczności ręcznego ich wypisywania. Jeśli decydujemy się na taką formę papeterii, zwróćmy uwagę na jakość i rodzaj czcionki. Powinna być ona niejako nawiązaniem do pisma ręcznego, wówczas kartka zyskuje na swojej elegancji. Taka forma wymaga współpracy z podmiotem tworzącym druk. Przekazujemy wówczas firmie listę z treścią, w tym imionami i nazwiskami osób zaproszonych na ceremonię. Drugą możliwością jest korzystanie z gotowych kartek drukowanych, w których uzupełniamy wyłącznie informacje dotyczące imion i nazwisk zaproszonych. Trzecia forma zaproszeń to papeteria wypisywana ręcznie. Wymaga ona dużych i niepowtarzalnych umiejętności technicznych, gdyż estetyczne wypisanie np. 100 zaproszeń może być niełatwe w realizacji. Dobrym kompromisem wydaje się zatem korzystanie z niepełnych drukowanych wersji kartek. Wówczas treść dotyczącą osób zaproszonych uzupełniamy samodzielnie.

Jaka forma kartki spełnia założenia eleganckiego zaproszenia?

Kartka powinna być wykonana z solidnego, grubego papieru. W żadnym wypadku zaproszenie nie może dotrzeć do adresata pogniecione lub zniszczone.
Zwykle wykorzystuje się papier biały, który może być jednak uzupełniony o kolorowe elementy. Poleca się stosowanie jasnych, radosnych barw: różu, błękitu czy zieleni.
Wszelkiego rodzaju zdobienia, kwiatowe akcenty i estetyczne grafiki są mile widziane na froncie zaproszenia.
Kartka powinna zostać umieszczona w stylowej, eleganckiej kopercie z upiększeniami. Alternatywą jest skorzystanie z klasycznej, białej koperty.
Dobrą praktyką jest tworzenie kartek otwieranych, wówczas treść zaproszenia widnieje w jej środku. Na ozdobnym froncie może widnieć napis odnoszący się do zaproszenia na ślub.

Estetyka zaproszenia jest ważna, gdyż oddając ładną kartkę pokazujemy swój szacunek dla gościa. Oprócz warstwy estetycznej niebagatelne znaczenie ma treść zaproszenia. Nie musi być ono przesadnie rozbudowane i długie. Wystarczy, że w kilku zdaniach odniesiemy się do uroczystości ślubnej i wskażemy osoby, których kartka dotyczy. Należy również podać datę i miejsce ślubu oraz prośbę o potwierdzenie obecności. Jeśli goście mają również zjawić się na przyjęciu weselnym, powinniśmy koniecznie zaznaczyć to w zaproszeniu.

Jak wskazać osoby zaproszone i ich towarzyszy?

Sytuacja jest klarowna, jeśli zapraszamy małżeństwo, parę czy narzeczeństwo. Wówczas wskazujemy zaproszonych, wypisując pełne imię i nazwisko, rozpoczynając od kobiety, tuż po zwrocie grzecznościowym “Sz. P.”. Jeśli zaś nie mamy pewności, czy zaproszony gość posiada “drugą połówkę”, wskazujemy wówczas imię i nazwisko gościa i dopisujemy “z os. towarzyszącą”. Jeśli zapraszamy rodziców z małymi dziećmi, możemy zawrzeć w treści zaproszenia sformułowanie “z dziećmi”, lub pokusić się o wymienianie imion poszczególnych pociech. Z dużą ostrożnością powinniśmy podchodzić do kwestii zapraszania rozwodników czy osób, które nie tak dawno straciły swojego małżonka. Najlepszym rozwiązaniem jest wtedy wypisanie imienia i nazwiska zaproszonego, bez wskazywania na obecność osoby towarzyszącej. Podczas spotkania w cztery oczy można delikatnie zapytać, czy samotna osoba chciałaby przyjść z kimś na uroczystość. Nazwiska powinny być odmieniane (większość polskich nazwisk podlega tej regule), a w niektórych przypadkach należy zachować formę bez odmiany. Przykłady poprawnych sformułowań:

Sz. P. Annę Nowak i Piotra Nowaka z dziećmi,
Sz. P. Jana Kowalskiego,
Sz. P. Adama Kowalczyka z os. towarzyszącą,
Sz. P. Ewę Kowalską i Adama Kowalskiego.

Ocena:

Dodaj komentarz