Ślub konkordatowy, co to takiego?

Ślub konkordatowy to nic innego jak ślub kościelny czyli wyznaniowa forma zawarcia związku małżeńskiego. Jest to zupełnie inna możliwość niż wejście w związek małżeński drogą cywilną czyli taką, którą dokonuje się w obecności urzędnika. Małżeństwo wyznaniowe zostaje zawarte tylko wtedy, gdy kochająca się para zawierając związek małżeński podlega prawom oraz obowiązkom wewnętrznym danego kościoła. Jest to połączenie ślubu kościelnego ze ślubem cywilnym. Ślub konkordatowy zawierany jest w obecności duchownego, przed którym para młoda wyznaje i jednocześnie oświadcza dobrowolną wolę zawarcia związku małżeńskiego podlegającego prawu religijnemu, a także cywilnemu.

Jest to forma akceptowana przez Państwo. Co za tym idzie taka forma zawarcia małżeństwa jest połączeniem ślubu cywilnego oraz ceremonii religijnych. Decydując się na ślub konkordatowy nie ma więc potrzeby osobnego zawierania ślubu cywilnego. Po zawarciu małżeństwa para nowożeńców musi jedynie skierować się do swojego Urzędu Stanu Cywilnego i odebrać stosowne dokumenty. Sporządzenie aktu małżeństwa przez Urząd Stanu Cywilnego ma bardzo ważny warunek, a mianowicie na przekazanie do Urzędu Stanu Cywilnego zaświadczenia potwierdzającego wolę wejścia w związek małżeński ze świadomością praw oraz obowiązków płynących z tego tytułu w obecności duchownego jest termin 5 dni. Wśród wielu młodych par ślub konkordatowy cieszy się ogromną popularnością. Dzięki takiej formie para nie musi organizować dwóch osobnych uroczystości.

Kto może wziąć ślub konkordatowy?

W związku z tym, że ślub konkordatowy niesie z sobą skutki cywilne, czyli małżeństwo jest zawierane zgodnie z polskim prawem obowiązuję w obu tych przypadkach są takie same warunki usankcjonowane odpowiednimi przepisami oraz zasadami.

Wynika z tego, że ślub konkordaty można zawrzeć jeśli:

zarówno kobieta jak i mężczyzna są osobami pełnoletnimi,
żadna ze stron nie jest w innym związku małżeńskim,
pomiędzy parą nie ma pokrewieństwa w linii prostej oraz nie jest rodzeństwem np. związku małżeńskiego nie może wziąć brat z siostrą, matka z synem, ojciec z córkę.
pomiędzy parę nie ma spowinowacenia w linii prostej np. ślubu nie może wziąć teść i synowa.
pomiędzy parę nie istnieją stosunki związane z przysposobieniem np. osoba adoptowana nie może wejść w związek małżeński z osobą, która ją adoptowała.

Dodatkowo wedle prawa istnieją pewne odstępstwa od wyżej wymienionych reguł:

kobieta, która nie jest pełnoletnia ale ukończyła już 16 rok życia może wziąć ślub. Musi jednak wcześniej uzyskać na to zgodę sądu.
osoby, które są ze sobą spowinowacone ale stopień ich spowinowacenia uległ zmianie bądź jest nieznaczny również mogą wziąć ślub. Na to również potrzebna jest zgoda sądu.
osoba pełnoletnia, która cierpi na chorobę psychiczną albo posiada stopień niedorozwoju umysłowego może wziąć ślub, jeżeli uzyska na to zgodę sądu. Konieczne jest określenie czy osoba jest w danym momencie poczytalna, a jej decyzja dobrowolna oraz zrozumiała.
Osoby, które są całkowicie ubezwłasnowolnione nie mogą wejść w związek małżeński.

Ślub konkordatowy z osobą pochodzącą z zagranicy:

Ślub konkordatowy z obcokrajowcem jak najbardziej jest możliwy. Istnieje jednak co do tego kilka ważnych wymogów. Przede wszystkim niezbędny jest dokument potwierdzający, że dana osoba może wstąpić w związek małżeński zgodnie z prawem, które obowiązuje w kraju pochodzenia tej osoby. Konieczne jest również przetłumaczenie przysięgłe dokumentów obcokrajowca na język polski. Dokumenty trzeba złożyć do odpowiedniego Urzędu Stanu Cywilnego. W USC zostanie wystawione zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. Takie zaświadczenie ważne jest przez 6 miesięcy od daty wydania.

Ślub z obcokrajowcem w Polsce jest dopuszczalny w kilku formach takich jak:

Ślub cywilny: w takim przypadku zawarcie związku z obcokrajowcem na terenie Polski jest możliwe, jeśli osoba pochodzenia zagranicznego spełni wszystkie wymagania polskich urzędników, czyli potrzebne są następujące dokumenty:

aktualny paszport wraz z kartą pobytu bądź polski dowód jeśli takowy został wydany.
dokument potwierdzający brak zastałych przeciwskazań do zawarcia związku małżeńskiego z kraju ojczystego, który zezwala na zawarcie związku małżeńskiego. Niestety są kraje, które nie wydają tego typu zaświadczeń. W takiej sytuacji obcokrajowiec powinien udać się do sądu rejonowego, który wyda odpowiedni wniosek,
skrócony odpis aktu urodzenia. Dokument oczywiście musi zostać przetłumaczony na język polski przez tłumacza przysięgłego,
zaświadczenie potwierdzające iż miejscem zameldowania jest terytorium Polski,
w przypadku osób owdowiałych bądź rozwodników konieczny jest dowód ustania lub unieważnienia wcześniejszego małżeństwa,
oświadczenie mówiące o tym, że obywatel Polski nie posiada wiedzy, która zabraniałby mu zawarcie ślub z osobą z innego kraju.
jeżeli jest konieczność przewidywana przez kodeks rodzinny potrzebne jest również pozwolenie na zawarcie związku małżeńskiego.

Ślub Konkordatowy: w tym przypadku, gdy para obustronnie jest wierząca oraz pragnie, aby małżeństwo zostało zawarte ślubem konkordatowym wymagane jest przedstawienie następujących dokumentów:

dowodu osobistego,

aktów kościelnych: aktu chrztu, aktu bierzmowania,
zaświadczenie stanowiące dowodu ukończenia nauk przedmałżeńskich,
informacja mówiąca o danych osobowych świadków wybranych przez parę.
zaświadczenie z USC,
protokół przed ślubny.

Ślub z osobą pochodzącą spoza UE: Kobieta bądź mężczyzna pochodzenia spoza z Unii Europejskiej musi wybrać się do konsula na rozmowę. Rozmowa u konsula ma za zadanie sprawdzenie czy akt małżeństwa nie jest tylko spowodowany możliwość legalizacji pobytu i pracy w Polsce.

Natomiast kościół podchodzi do tematu w sposób bardzo otwarty i jeśli dana osoba nie spełnia wszystkich wymogów umożliwiających przystąpienie do ceremonii ślubu, księża proponują przyśpieszenie całego trybu. Dlatego zdarzają się sytuację kiedy pan młody bądź panna młoda przystępują do aktu chrztu bądź bierzmowania na kilka dni przed planowanym ślubem.

Ślub jednostronny: tak zwany ślub mieszany czyli taki, w którym jedna z osób jest niewierząca bądź była wychowywana n innej wierze niż katolicka. Pozwolenie na tego typu ślub może przyznać jedynie biskup. Kapłan zwalnia taką osobę z przepisów obowiązujących w prawie kościelnym. Natomiast w zamian duchowny oczekuje bezwarunkowego zapewnienia, że niewierzący nie będzie wpływał na życie duchowe osoby wierzącej. Dodatkowo osoba niewierząca zobowiązuje się, że potomkowie będą wychowani na osoby wierzące zgodnie z zasadami wiary. Śluby taki mogą być również zawierane przez osoby mające różne obywatelstwa.

Krok po kroku do ślubu konkordatowego

Wiele młodych par boi się procedur związanych ze wstąpieniem w związek małżeński. Dlatego warto wiedzieć co i jak, oraz w jakiej kolejności należy załatwić.

Krok 1.

W pierwszej kolejności trzeba zdecydować, w której parafii odbędzie się ceremonia. Gdy już zdecydujemy niezbędna jest wizyta w kancelarii parafialnej kościoła którego wybraliśmy. Ze względu na wiele ślubów udzielanych przez kościół wizytę trzeba odbyć kilka miesięcy przed planowanym ślubem. Przeważnie powinna się ona odbyć od 6 do 3 miesięcy przed ceremonią. Podczas wizyty potrzebne będą:

świadectwa bierzmowania obojga narzeczonych: można je otrzymać w swoich kancelariach parafialnych, takie dokumenty ważne są przez 3 miesiące.
świadectwa chrztu obojga narzeczonych: podobnie jak ze świadectwem potwierdzającym przystąpienie do sakramentu bierzmowania dokumenty takie można otrzymać w swojej kancelarii parafialnej, dokument ten również jest ważny przez 3 miesiące.
zaświadczenie potwierdzając uczestnictwo oraz ukończenie kursu przedmałżeńskiego
zaświadczenie potwierdzające uczestnictwo w spotkaniach odbywających się w poradni rodzinnej: dokument może zostać dostarczony w późniejszym terminie,
dowody osobiste narzeczonych

Po dostarczeniu tych dokumentów urzędnik kościelny na ich podstawie sporządza protokół przedślubny oraz rozpisuje na dwa tygodnie przed ślubem zapowiedzi przedślubne. Są one czytane w parafiach pary młodej. To w intencji pary leży powiadomienie swoich parafii o planowanym ślubie oraz prośba o wygłoszenie związanych z nim zapowiedzi.

Krok 2.

Kolejnym etapem jest zgłoszenie się do Urzędu Stanu Cywilnego. Na zgłoszenie mamy czas maksymalnie do trzech miesięcy przed ślubem. Na takie spotkanie potrzebne są: dowody osobiste obojga narzeczonych, skrócone odpisy aktów urodzenia. Dodatkowo wdowiec lub wdowa musi dostarczyć akt zgonu wcześniejszego współmałżonka.

W trakcie spotkania urzędnik reprezentujący Urząd Stanu Cywilnego zada kilka formalnych pytań. Do pytań nie ma konieczności wcześniejszego przygotowania. Ważne jest jednak ustalenie przed wizytą jakie nazwisko przyjmie żona po zawarciu związku małżeńskiego. Konieczne będzie podanie go urzędnikowi.

Na podstawie wizyty USC wydaje odpowiednie zaświadczenie o braku okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa. Takie zaświadczenie ważne jest przez 3 miesiące, a co za tym idzie ślub musi odbyć się w tym terminie.

Krok 3.

Jeśli uzyskaliśmy już zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego musimy ponownie udać się do kancelarii parafialnej, w której odbędzie się ślub. Celem ponownej wizyty jest dostarczenie następujących dokumentów:

– zaświadczenie uzyskane z USC mówiące o braku okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa.

– zaświadczenie o uczestnictwie i ukończeniu kursu przedmałżeńskiego i spotkań w poradni rodzinnej. Oczywiście tylko w przypadku gdy nie zostało ono dostarczone podczas wcześniejszej wizyty.

– potwierdzenie o odczytaniu zapowiedzi w parafiach obojga narzeczonych. Można je otrzymać w swojej parafii.

Krok 4.

Kolejny etap odbywa się tuż przed samym ślubem konkordatowym. Należy dostarczyć do kancelarii parafialnej zaświadczenie o przystąpieniu do spowiedzi przedślubnych. Oczywiście dotyczy to obojga narzeczonych. W dniu ślubu podpisywana jest również zgoda na wynikające z aktu małżeńskiego skutki cywilno-prawne. Dodatkowo dokumenty te podpisują również ustaleni wcześniej świadkowie oraz duchowny, który udzieli sakramentu.

Krok 5.

Ostatnim krokiem są formalności poślubne. Na załatwienie formalności jest czas zaledwie 5 dni od dnia zawarcia małżeństwa. Kościół jest zobowiązany do przesłania kompletu dokumentów do wydziału USC. W Urzędzie Stanu Cywilnego sporządzany jest akt ślubu. Przeważnie po 2 tygodniach można ponownie udać się do USC już tylko po odbiór skróconych aktów małżeństwa. Nieco inaczej jest gdy któreś z małżonków przyjęło nazwisko drugiego. Wówczas konieczna jest wymiana dokumentów takich jak np. paszport, dowód osobisty, prawo jazdy. Trzeba liczyć się również z opłatami: opłata skarbowa w wysokości 84zł, odpis skrócony aktu małżeństwa w wysokości 22zł, odpis zupełny aktu małżeństwa w wysokości 33zł, opłaty kościelne plus koszty związane z wyrobieniem dokumentów z nowym nazwiskiem.

5/5 - (1 vote)

Dodaj komentarz